Życie z cukrzycą

Pierwszą reakcją na rozpoznanie cukrzycy jest bunt przeciw chorobie. Pojawiają się emocje, oskarżenie losu o niesprawiedliwość, złośliwe zrządzenie; zamknięcie w sobie - co pogarsza samopoczucie chorego i nie jest bez wpływu na stan zdrowotny. Współczesna medycyna nie potrafi skutecznie zapobiegać cukrzycy. Warunkiem zadawalających wyników jest współpraca chorego z lekarzem. Ale też chory powinien wiedzieć, że to nie lekarz kontroluje cukrzycę u swojego pacjenta. Pacjent powinien rozumieć budowę i działanie swojego organizmu, rozumieć istotę i przebieg choroby. Dobrze wyszkolony chory z cukrzycą może wpływać na swoją przyszłość, na jakość swojego życia, może z powodzeniem kontrolować i leczyć swoją chorobę. Jest w stanie podejmować właściwe decyzje w zmieniających się warunkach życia codziennego, będących poza zasięgiem kontroli medycznej. Wczesne wykrywanie cukrzycy ma bardzo istotne znaczenie, ponieważ pozwala to zapobiec rozwojowi przewlekłych powikłań, które w znacznym stopniu pogarszają komfort i jakość życia. Osoby z cukrzycą mogą przeżywać życie zdrowiej i w sposób bardziej satysfakcjonujący, w pełni uczestnicząc w życiu rodzinnym i społecznym.
Regularny wysiłek fizyczny przynosi wiele korzyści: zwiększa efektywność działania insuliny, pozwala obniżyć poziom glukozy i tłuszczu we krwi dzięki spalaniu nadwyżek energii, pomaga osiągnąć i utrzymać prawidłową masę ciała, obniża ciśnienie tętnicze, poprawia ukrwienie serca i kończyn, uspokaja i regeneruje. Jedzenie powoduje wzrost poziomu cukru we krwi dobór posiłków i ich pora są istotnym elementem leczenia cukrzycy. Dostosowanie diety i leków przeciwcukrzycowych do ilości jedzenia i wykonanego wysiłku fizycznego jest niezbędne do utrzymania poziomu cukru we krwi na docelowym poziomie. Idealna dieta dla chorych na cukrzycę jest podobna do idealnej diety odpowiedniej dla wszystkich.
Osoba chora na cukrzycę może wykonywać większość zawodów, jeżeli tylko odpowiadają one jej predyspozycjom zawodowym. Istnieje wprawdzie kilka zawodów, których na mocy prawa cukrzyk nie może wykonywać, ale są to zawody, w których epizody hipoglikemii mogą narazić na poważne niebezpieczeństwo chorego lub innych. Zawody te związane są z lotnictwem, przewozem niebezpiecznych substancji lub dużych ładunków, transportem pasażerski, siłami zbrojnymi lub pracą w policji, pracą na wysokościach oraz te, które wymagają obsługi potencjalnie niebezpiecznych urządzeń. Regularne godziny pracy ułatwiają kontrolę poziomu cukru we krwi. Nie znaczy to, że nie można wykonywać pracy, która wymaga nieregularnych godzin pracy lub pracy zmianowej. Należy wtedy staranniej planować posiłki i ćwiczenia z godzinami pracy. Trzeba częściej kontrolować poziom cukru.
Wszystkie dzieci i młodzież z cukrzycą powinni mieć te same prawa socjalne i możliwości, jak ich zdrowi rówieśnicy. Prawa te powinny obowiązywać bez względu na socjalne, kulturowe i środowiskowe uwarunkowania. Dzieci i młodzież z cukrzycą powinny mieć prawo do otrzymania wystarczających ilości insuliny, sprzętu do wykonywania zastrzyków i monitorowania cukrzycy, zaspokojone potrzeby żywieniowe oraz zapewnione fachowe leczenie. Rodziny znajdujące się w potrzebie powinny otrzymać wsparcie finansowe. Mogą one także korzystać z pomocy w zapewnieniu mieszkania, a dzieci nie powinny być wykluczane z żadnego typu zajęć szkolnych lub innych aktywności z powodu cukrzycy. Społeczny stygmat należy likwidować przez otwarte dyskusje w szkołach i mediach, umożliwiające lepsze zrozumienie cukrzycy. Po zakończeniu nauki w szkole młoda osoba z cukrzycą nie powinna być wykluczona z żadnej formy zatrudnienia (poza nielicznymi, wyżej wymienionymi, wyjątkami) ani pozbawiona ubezpieczenia. Młodzi chorzy na cukrzycę nie powinni mieć trudności z uzyskaniem prawa jazdy. Zalecane jest organizowanie ogólnokrajowych, regionalnych i miejscowych grup wsparcia rodziców dzieci z cukrzycą. Takie grupy zapewniają wsparcie i pomoc dla dzieci ze świeżo rozpoznaną cukrzycą i ich rodzin.